Geçici artış – süre sınırları – kısa dönemli çalışanlar – sona erme
[ultimate_heading main_heading=”Befristete Erhöhung der Zeitgrenzen für kurzfristig Beschäftigte läuft aus” alignment=”left”][/ultimate_heading]
Geçici veya mevsimlik işçiler gibi çalışanlar haline gelirler,
Bir kişi sadece kısa bir süre için istihdam ediliyorsa, istihdam belirli çalışma süresi sınırlarını aşmıyorsa, ücret sosyal sigortaya tabi değildir. Artırılmış limitler 2015 ila 2018 yılları için uygulanmıştır. 2019 ‘dan itibaren, 2014’e kadar geçerli olan zaman sınırları bir kez daha dikkate alınacaktır: 2019’dan itibaren işe alınan istihdam, faaliyetin başlangıçtan itibaren en fazla 2 ay (haftalık tam çalışma saatleri olması durumunda) veya 50 iş günü (haftada 5 iş gününden az olması durumunda) ile sınırlı olması halinde düzenli olarak sosyal sigortadan muaf tutulacaktır. İstihdam süresi, varsa bir takvim yılı boyunca belirlenir. Bir takvim yılı içinde farklı işverenlerle de olsa birbirini takip eden birkaç kısa süreli çalışma birbirine eklenir. Marjinal istihdam (mini işler olarak adlandırılan) durumundan farklı olarak, ücretin miktarı bir rol oynamaz.
Örnek:
Ev hanımı olarak çalışan bir geçici işçi, 1 Temmuz – 31 Ağustos tarihleri arasında aylık 2.000 Avro ücret karşılığında perakende sektöründe tatil ikamesi olarak istihdam edilir. Maaş, sosyal güvenlik primlerinden tamamen muaf olmaya devam eder.
Kısa süreli istihdamın da – sosyal güvenlik hukuku kapsamındaki muameleden bağımsız olarak – vergiden mu af olabileceği unutulmamalıdır (EStG madde 40a (1)); ancak daha dar sınırlar geçerlidir. Kısa süreli istihdam için ücret vergisi, aşağıdaki durumlarda işveren tarafından %25 ‘lik sabit bir oranda (artı dayanışma ek ücreti ve varsa kilise vergisi) ödenebilir
– çalışanın sadece ara sıra istihdam edilmesi, düzenli olarak tekrarlanmaması ve birbirini takip eden en fazla 18 iş günü boyunca istihdam edilmesi ve
– ücretin çalışma günü başına ortalama 72 avroyu aşmaması.
Daha yüksek bir ücret olması durumunda
Bununla birlikte, öngörülemeyen bir zamanda (örneğin hastalık nedeniyle işe gelmeme durumunda) istihdamın hemen gerekli hale gelmesi durumunda sabit oranlı bir ücret vergisi düşünülebilir.
Geçici işçilerin, örneğin ticaret fuarlarında veya halka açık festivallerde, görevlendirmenin belirli bir süre için sabitlendiği durumlarda istihdam edilmesi, düzenli olarak “öngörülemeyen” olarak kabul edilemez.
(Bu konuda daha fazla yorum ve bilgi 10/2018 sayılı Bilgi Mektubumuzun 5. maddesinde bulunabilir).
