Seyahat masrafları: Belirli meslek grupları için seyahat masraflarının ele alınması.
Ev ile “ilk iş yeri” arasındaki yolculuklar (güzergahlar) için, mesafe başına 0,30 € tutarında bir mesafe ödeneği, gelirle ilgili giderler olarak düşülebilir; mesafe ödeneği, seçilen ulaşım aracından bağımsız olarak geçerlidir. Diğer (harici) iş yerlerine yapılan yolculuklar için, yapılan gerçek seyahat masrafları seyahat masrafları olarak düşülebilir; bir araba kullanılıyorsa, alternatif olarak kat edilen kilometre başına 0,30 €’luk sabit bir oran dikkate alınabilir. Bu nedenle, ilk iş yeri, gelirle ilgili giderlerin düşülmesi için özel bir önem taşımaktadır.
İlk iş yeri, çalışanın daimi olarak görevlendirildiği sabit iş yeridir. Görevlendirme işverenin iş kanunu kapsamındaki talimatlarından kaynaklanır; çalışan aşağıdaki durumlarda kalıcıdır
- Sınırsız veya
- istihdam ilişkisi süresince veya
- 48 aydan daha uzun
orada aktif hale gelmelidir.
Federal Maliye Mahkemesi, çeşitli meslek grupları için ilk iş yeri kriterlerini tanımlamış ve böylece vergi dairelerinin görüşünü teyit etmiştir. Buna göre, bir polis memurunun ilk çalışma yeri görev yeridir, çünkü orada üniformasını giymesi, evrak işlerini yapması ve diğer şeylerin yanı sıra giriş brifinglerine katılması gerekir.
Bir pilotun durumunda, havayolu tarafından ana üssü olarak belirlenen havaalanı ilk iş yeri olarak kabul ediliyordu çünkü uçuşlardan önce orada 60 ila 100 dakikalık bir brifinge katılması, hava durumu raporlarını kontrol etmesi ve analiz etmesi ve diğer işleri yapması gerekiyordu. Diğer havaalanlarına yapılan yolculuklar, seyahat giderleri açısından gelire bağlı giderler olarak dikkate alınabilir.
Bir havacılık güvenlik görevlisi söz konusu olduğunda, ilk (uzun mesafeli) çalışma yeri tüm havaalanı tesisleridir, yani mesafe ödeneği evden uzun mesafeli çalışma alanına en yakın erişime kadar olan yolculuklar için geçerlidir; tesis içindeki yolculuklar ve daha uzak erişimlere yapılan ek kilometreler seyahat masrafları düzenlemelerine göre dikkate alınabilir.
Hamburg Limanı’ndaki genel liman işçileri, hem genel liman işletmesi ile sürekli bir iş ilişkisine hem de ücret vergisi yasası kapsamında işverenleri olarak kabul edilecek olan ilgili bireysel liman şirketi ile belirli süreli bir iş ilişkisine sahiptir. Bu durumda, sadece bir gün sürebilen her bir iş ilişkisi ayrı ayrı değerlendirilecek ve bunun sonucunda her bir şirketteki ilgili istihdam yeri düzenli olarak ilk iş yeri olarak kabul edilecek ve sadece evden oraya ve geri yolculuklar için mesafe ödeneği uygulanabilecektir.
Belirli süreli bir iş ilişkisi söz konusu olduğunda, iş ilişkisinin tüm süresi boyunca geçerli olacaksa, ilk iş yerine sürekli bir atama söz konusudur. Çalışanın belirli sürenin bitiminden önce başka bir iş yerine nakledilmesi halinde, “yeni” bir ilk iş yeri yaratılmamakta, bunun yerine harici bir faaliyet söz konusu olmakta, dolayısıyla evden oraya gidiş ve dönüş yolculukları seyahat maliyeti ilkelerine göre değerlendirilmektedir. Yeni iş yerinde planlanan çalışma süresinin 48 aydan fazla sürmesi halinde, başlangıçtan itibaren orada yeni bir ilk iş yeri mevcut olacak ve böylece ev ile bu iş yeri arasındaki yolculuklar için işe gidip gelme ödeneği geçerli olacaktır.
